Despite decades of extraordinary technological advancement and huge efficiency improvements, the energy and resource demands of the global economy are still increasing. This is because within a growth-orientated economy, efficiency gains tend to be reinvested in more consumption and more growth, rather than in reducing impact.
This is the defining, critical flaw in growth economics: the false assumption that all economies across the globe can continue growing while radically reducing environmental impact to a sustainable level. The extent of decoupling required is simply too great. As we try unsuccessfully to “green” capitalism, we see the face of Gaia vanishing.
The very lifestyles that were once considered the definition of success are now proving to be our greatest failure. Attempting to universalise affluence would be catastrophic. There is absolutely no way that today’s 7.2 billion people could live the Western way of life, let alone the 11 billion expected in the future. Genuine progress now lies beyond growth. Tinkering around the edges of capitalism will not cut it.
Uit een helder artikel dat een structureel sociaal-economisch probleem aanwijst. En een aantal voorzichtige oplossingen aandraagt. Met een titel die niet onrealistisch is. De ommekeer is lastig en complex maar hoeft zeker niet vervelend te zijn. Maar mijn nieuwe ding is: er hoort een levensstijl bij, een set waarden, praktijken, culturele uitingen die verandering verankeren...en gewoonweg cool maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten