"This track provokes polar inertia: a sense of dead immobilty while simultaneously being transported through vast distances. No longer beats per minute - instead, moments are taken from beats and expanded into another time frame altogether."
Zo. Geloof het of niet, dat gaat over Sven Väths 'Ritual of Life'. Ergens moet ik destijds hebben verwacht dat alle recensies in 2015 zo geschreven zouden worden.
Je vindt ze hier.
ik geef toe dat ik er toen niet bij was, en "dat je hier had moeten bijzijn". bij lezing van Eshun heb ik altijd het idee dat de ideeën de muziek waar hij het over heeft verdringen. eerst een conceptuele mal maken en daarna de muziek erin passen. en dat dat stukje hier geciteerd over sven väth gaat, spreekt toch wel boekdelen op dat vlak. zag ook een bespreking van die chicken noodle soup ep van carl craig en dan denk ik, with hindsight (hetgeen je nooit zou mogen doen, maar ik doe het lekker toch), "man, waar heb je het in godsnaam over?". en ook wel: "deleuze en muziek: dat gaat niet samen" ;-)
BeantwoordenVerwijderenintelligente kerel waar ik een bodemloos respect voor heb, maar ik vind het praktisch onleesbaar geworden.
een ding nog: "dode zee rollen van het futurisme" is echt een hele mooie en een hele toepasselijke titel.
BeantwoordenVerwijderenHij is zeker zin meer conceptueel-poëet dan zoiets als een criticus. Het is ook denk ik van een bepaalde tijd waarin veel niet uitgetekend was, zelfs Carl Craig in 1993 was nog redelijk mysterieus. Dat zoekende zit ook in zijn stijl. Er is later een in 1993 over Boogie Times Tribes, een mini-meesterwerk.
BeantwoordenVerwijderen