Retro Subliem

Voor het eerst in 23 jaar een nieuwe single van Chic. Ik heb hem braaf geluisterd. En daarna nog een keer, en nog een keer. En na twaalf keer moest ik mezelf dwingen om iets anders te gaan doen. Pure ontroerende euforie zoals alleen Chic dat kan. Met uitzondering van twee geluidseffecten—en zelfs daar kun je over twijfelen—klinkt het precies alsof het tijdens de ‘Good Times’ sessies had kunnen zijn gemaakt. Maar als je opeens merkt dat je op zijn Nile Rodgers luchtgitaar speelt, maakt dat totaal niets uit. Dit is kortom, retro subliem. De tekst hint er ook naar, half verontschuldigend (“I don’t want to live in the past/But it’s a nice place to visit”) en gebruikt achteloos ook nog wat intertekstualiteit. Bovendien, een ambachtsmeester als Rodgers hoeft helemaal niets meer te bewijzen. Het enige minpunt aan de single is de lengte. Vijf minuten is veel te kort. Dit schreeuwt om een 16-minuten edit, met pieken, dalen, opdoemende strijkers en steeds maar weer die gitaar.