Robin: But it seems to me that there’s no collective project right now in electronic music. Everything appears so fragmented.
Lee: There have been points in electronic music history where the future seemed welcoming and hopeful. There was trust and curiosity in the future or at least an ability to reconfigure its negative aspects. You can see it in the dystopian techstep of the late ’90s or in Afrofuturism’s use of science fiction to explore the possibilities of a black future. A more pragmatic question I’d ask is: If we were to map out these points where we’ve seen particularly fertile periods of creation, are they aligned with similar socio-economic factors and pressures? Are people more likely to create when they have some reason to escape current times, or when they’re more settled?
Uit de
interessante conversatie tussen Lee Gamble (muzikant) en Robin MacKay (filosoof). Overigens denk ik dat beide sociaal-economische situaties tot creatieve periodes kunnen leiden. Maar uiteindelijk leidt een rustigere situatie vaker tot radicalere doorbraken (1966-1969 en 1988-1998 overtroeven elke concurrentie). En in sciencefiction valt de gouden periode van SF gewoon heel netjes samen met de naoorlogse economische groei tot de Oliecrisis. Ik vermoed dat Solarpunk hier grotendeels op speculeert: een economie gebasseerd op positieve waarden heeft een futuristische kunst nodig.
Ik denk inderdaad ook dat originaliteit beter gedijt in een situatie waar er weinig of geen maatschappelijke stress in de lucht hangt. Creatief zijn is dan originaliteit, sui generis. "Interesting times" leveren meer re-actieve creativiteit op. (Kan ook interessant zijn, zie het interbellum, maar het is toch een creativiteit met een wrange bijsmaak)
BeantwoordenVerwijderenProbleem is dat we nu al sinds eind jaren negentig in een permanente crisissfeer verkeren en dat levert, zoals we allemaal (terecht volgens mij) zeuren, nauwelijks interessante creativiteit op.
Ik hoop in dit leven nog eens te kunnen stoppen met zeuren.
Ik ben er overigens nog niet helemaal over uit. Soms denk ik dat een spanning gevolgd door een periode van plotse rust het beste werkt. Zie Weimar: spanning, spanning, even rust met een korte bloei. duisternis. Nou ja dit vergt nog wat meer onderzoek. Laten we niet vergeten dat Florence ook geteisterd werd door de opkomst van Savonarola.
BeantwoordenVerwijderenMaar inderdaad, even niet zeuren zou een hele opluchting zijn.