Fury Road: hyperreële retro met een groot probleem

Heb toch maar Mad Max: Fury Road in de bioscoop gezien, vooral omdat een aantal sciencefictionschrijvers op Twitter enthousiaste signalen afgaven. De film was uiteindelijk wel vermakelijk en behoeft ook verder geen diepgravende inhoudelijke analyse meer. De laag van onderdrukking en feminisme is kraakhelder (en misschien wel aan de flauwe kant.) Leuk om te zien in een grote actiefilm, maar dat blijft het vooral: een continue, hyperreële actiefilm die eigenlijk door de intensiteit van Charlize Theron wordt gered. Ik krijg ook het gevoel dat we in rondjes cirkelen, voordat de film begon kregen we namelijk een dodelijke combinatie van trailers voorgeschoteld: van zowel een Jurassic Park en Terminator remake (of reboot zoals het tegenwoordig eufemistisch heet). Fury Road werd daardoor meteen ingekaderd in een bredere retrocultuur. In die zin heb ik ook enigszins spijt dat ik door een kaartje te betalen een signaal heb afgegeven in te zijn voor dit soort opgevoerde retro.

Maar het meest teleurstellende aspect van Fury Road is zonder twijfel de muziek. Junkie XL—waar ik nooit een hoge pet van heb opgehad— is tegenwoordig soundtrackmaker in Hollywood en heeft de film compleet dichtgeplamuurd met bombast uit de neo-Wagneriaanse school van Hans Zimmer. Lelijk, maar vooral een gemiste kans. Mike Banks liet zich laatst ontvallen hoe vreemd het is dat sciencefictionfilms zo weinig gebruik maken van techno, wat na inmiddels twee decennia een absurde situatie vormt. Een film als Fury Road met zijn pompende machines vraagt om een subtiele elektronische soundtrack die met bliepjes accenten legt. En er is een precedent, namelijk Sorcerer  uit 1977 (ironisch genoeg ook een remake) met een soundtrack van Tangerine Dream. Dat zou het model moeten zijn, veel meer abstractie en sfeer dan emotioneel beuken. Deze samenvatting geeft een mooie indruk:

Er zijn zoveel muzikanten die een avontuurlijke soundtrack kunnen maken en Fury Road meteen in een mysterieuzere, intensere, film zouden veranderen. Ik vermoed zelfs dat de film zonder soundtrack beter af was geweest. Enkel het geluid van machines, het originele Futurisme.