Gevaarlijke retromania

Overdadige retro in de populaire cultuur is misschien vervelend, het is gevaarlijker wanneer het gekanaliseerd wordt richting nationalisme en militarisme zoals op het moment in het Verenigd Koninkrijk gebeurt. Simon Jenkins in The Guardian is ten minste op zijn hoede:

It will be the British at their worst: sanctimonious, self-congratulatory, worshipping at the tomb of the unknown, awful German. The centenary of the first world war is already flooding the television schedules before the date of its outbreak (in autumn 1914). History bestseller lists focus on little else: there are no fewer than 8,000 titles on the subject. War magazines cram newsstands. Churches will fill with candles for the fallen. Children carry flowers "of reflection and remembrance". The horror, the mistakes, the cruelty, the crassness of war will be revived over and over again, "lest we forget".

Een dergelijke schoonmaak van de geschiedenis heeft natuurlijk te maken met Engeland dat de weg kwijt lijkt te zijn. Verworden tot een London plus de rest, de lakei van de Verenigde Staten, neoliberale stoorzender in de E.U., wellicht raakt het dit jaar Schotland kwijt...het romantiseren van een oorlog is zwak, maar blijkbaar minder eng dan het denken aan een eigen toekomst.