De terugkeer van virtual reality: deel II

Woensdagochtend werd ik wakker met BNR waar Tom van het Hek begon over de nieuwste overname van Facebook...en toen was ik klaarwakker. Oculus Rift is hoe dan ook gearriveerd want Zuckerbergs patserige smijtwerk met geld is altijd nieuws. Ik heb zelf ambivalente gevoelens over de overname. In mijn eerste stuk sprak ik de hoop uit dat virtual reality misschien beter een cultding kon blijven. Dat is nu niet meer mogelijk. Facebook is een machine van vulgariteit en ik snap dan ook de teleurstelling Markus Persson (jammer, want Oculus Rift en Minecraft waren voor elkaar gemaakt.)

Aan de andere kant is de overname onvermijdelijk geweest, Zuckerberg krijgt een kant-en-klaar recept om Google Glass mee weg te blazen (en eigenlijk had iedereen dat moeten zien aankomen.) En in plaats van langzaam af te sterven zijn we voorlopig niet van Facebook af, misschien voor onze generatie nooit meer. Maar ergens spreekt de pragmaticus in mij en die stelt dat virtual reality tot nu toe een onbewezen technologie is geweest. Hoe krachtig de Oculus-ervaring ook is, nog steeds bevond VR zich in een fase waar het alweer in vergetelheid zou kunnen raken als het zich niet zou weten te vestigen voorbij specialistische games. Met de kapitaalinjectie, de macht van Facebook en de instant bekendheid is er geen terug meer. De vraag wordt nu: wat willen we in virtual reality beleven? En: gaat men alternatieve systemen ontwikkelen voor daadwerkelijk nieuwe ervaringen?

Een mooi overzichtsartikel over Oculus Rift en hoe de Facebook deal tot stand kwam is hier te lezen.