Vintage websites

Ik werd net geattendeerd op 10 Vintage Museum Web Pages from 90s en twee gedachtelijnen ontvouwen zich. Als eerste, de pagina's roepen bij mij geen nostalgische gevoelens op. Ik vermoed al een tijd dat Internet-herinneringen anders functioneren dat normale herinneringen, bijna alsof het online leven onderbewust plaatsvindt. Wat natuurlijk niet het geval is, maar ik zou daar wel eens een serieuze studie naar willen lezen. Is er daadwerkelijk een andere manier van herinneren? Slaat de hoeveelheid online informatie die door je heen vloeit een hoge mate van bijvoorbeeld visuele herinneringen weg? Is dit gelieerd aan het vreemde atemporele gevoel waarbij je geen verschil tussen 2002 of 2007 onderscheidt? Ik was bijvoorbeeld die prettig vierkante knoppen van Netscape allang vergeten.

Tweede gedachte: zal er ooit retrobeweging ontstaan die zich concentreert op bepaalde periodes van het Internet? Ik vermoed haast van niet, al zou het zoiets als het eindpunt van retromania inluiden. Een soort ouroboros die zich sluit (zonder Internet waren veel aspecten van retromania ondenkbaar en onuitvoerbaar geweest).

Joris Gillet wees mij vervolgens op dit project.

It may seem strange to say this about the likes of "Cute Boy Site" or "Divorced Dads Page," but the remains of the GeoCities web hosting service are a vital part of our cultural legacy. In its dial-up heyday, GeoCities was where non-specialist internet users made their first-ever webpages. Today, it exists as a vast, if partial, repository of the anxieties, hopes, and dreams of those creators, and offers a snapshot of the early popular usage of a now-ubiquitous cultural form, the webpage.

Daar word ik toch al een beetje melancholisch van. De schrijver noemt nog een aantal interessante technische problemen waardoor het moeilijk wordt om de websites tegenwoordig nog op authentieke wijze te kunnen zien.