Over Trouw

'Trouwen doe je niet alleen' het artikel van Joris Talens is wat mij betreft met teveel toewijding geschreven om even met een retweet door te geven.

Is de les nu dat elke club een uiterste houdbaarheidsdatum moet hanteren? Dat lijkt me radicaal. Het succes ligt veel meer in hoe de club die eindigheid heeft ingevuld en hoe het publiek dat heeft ervaren. Ik zou opteren voor een herwaardering van gezamenlijke momenten, te realiseren dat alles in je leven heeft geleid tot exact dit moment. Elke avond is eindig! Hier, weer een seconde voorbij. En dat te vieren, vrij van oordeel en cynisme.

Dit is overigens niet mijn ervaring. Ik vond Trouw vooral afstandelijk en vond het nooit in de buurt komen van hoe ik, zeg maar de rave-ervaring graag zie, die zo in de tijd is ingebed dat deze toch nooit meer terugkeert. Club 11 leidde aan hetzelfde euvel en vreemd genoeg zijn de beste ervaringen in beide clubs sets van James Holden geweest, wat me doet twijfelen of het gebouw er uiteindelijk zoveel toe doet en ik vooral de, komt-ie, mainstream-underground dansmuziek niet meer zo interessant vind (de rest is haarfijn uitgelegd in hoofdstuk twee van De Toekomst Hervonden). Maar dat maakt verder niet uit, ik ben al blij met een niet-cynische interpretatie.