Piketpaal 12: Heavy Mental

Hiphop in de jaren negentig is ondenkbaar zonder Wu-Tang Clan. Na hun debuut Enter the Wu-Tang (36 Chambers) begonnen individuele leden aan een serie soloalbums die meestal superieur zijn aan het collectieve werk (relatief, want er wordt steeds samengewerkt en producer RZA verzorgt meestal de muziek.) Killah Priest was een soort vliegende keep van de Wu-Tang Clan die ook lid was van Sunz of Man en gelegenheidsformatie Gravediggaz. In 1998 verscheen zijn solodebuut Heavy Mental met een soort Wu stempel van goedkeuring op de hoes. Het album is zelfverzekerd, zowel muzikaal als tekstueel. Killah Priest is een ware afrofuturist die sciencefiction combineert met esoterie, post-Roswell paranoia en een flinke dosis Bijbelkennis die riekt naar apocriefe en gnostische geschriften.

Over innovatie van hiphop hoeven we ons, ondanks een overdaad aan yo/ho/fo/sho rijmelarij, voorlopig geen zorgen te maken maar het titelnummer dat Killah Priest zelf produceerde vormt nog steeds de verste buitenpost van het genre. Je zou ‘Heavy Mental’ kunnen omschrijven als ambient rap. In tegenstelling tot de conventie van hiphop valt er geen beat te horen. Killah Priest gebruikt de puls van een didgeridoo om de cadans van zijn stem te leiden. Op deze manier creëert hij een spanningsboog die op twee manieren wordt aangetrokken. Allereerst de John Carpenter synthesizergeluiden die op [2:31] opkomen en op subtiele wijze de woorden over zijn astrale transformatie accentueren en ten tweede de spaarzame momenten dat de koortsachtige flow wordt gebroken met kosmische opschepperij als “I’m in star mode!” en “I’ve been on Mars!”

Na Heavy Mental is Killah Priest een tijd zoekende geweest maar met het vorige jaar verschenen (en ondergewaardeerde) Planet of the Gods bewees hij helemaal terug te zijn, nog steeds erudiet en muzikaal altijd twee stappen voor op de concurrentie.


Bonus. Laten we niet de manier vergeten waarop Killah Priest een jaar later als een van de afrofuturistische soundtracks klinkt tijdens de drie sublieme autoritten in Ghost Dog van Jim Jarmusch.