Grote Werken: Tropical Islands

The hangar at Brand-Briesen, known as the Aerium, is one of the world's largest buildings: The only larger buildings are the Boeing Everett works, the Airbus A380 super-jumbo assembly hall, and a Target distribution warehouse in Washington state. (It's 360 metres long and over 100 metres high: so large you could fit a Nimitz class super-carrier inside it.) It was a suitably ambitious plant for what was essentially a plan to build an aircraft with a cargo capacity even greater than the Antonov An-225 Mriya, with vertical take-off and landing thrown in as a bonus. And so, when CargoLifter AG went bankrupt in 2004, having completed the hangar, it should be no surprise that someone, somewhere, sat up and said to themselves, "hey, we could use that!"

Fascinerend verhaal vol heerlijke details van Charles Stross over de mislukte hangar in het Duitse Brand-Briesen die werd omgebouwd tot Tropical Islands, het grootste indoorzwembad ter wereld. Dat klinkt veel te optimistisch en inderdaad, achter de façade is het een ambitieus panopticon. De toekomst zal kitschy en paranoïde zijn.

Vijftien albumkritieken: nieuw overzicht

 15 van 25. Ik heb de smaak te pakken. Heb nog wat aanpassingen gemaakt aan de laatste tien albums zodat pop vanuit zoveel mogelijk perspectieven kan worden geanalyseerd.

Grace Jones - Nightclubbing
Donald Fagen - The Nightfly
Blondie - Eat to the Beat
Talk Talk - Colour of Spring
Spacemen 3 - Playing With Fire
Scritti Politti - Cupid & Psyche '85
Plastikman - Ex
Serge Gainsbourg - L'homme à tête de chou
Stereolab - Mars Audiac Quintet
Underworld - Beaucoup Fish
Augustus Pablo - King Tubbys Meets Rockers Uptown
Saint Etienne - Foxbase Alpha
Jane's Addiction - Nothing's Shocking
Mouse on Mars - Vulvaland
Simple Minds - New Gold Dream (81-82-83-84)

Mainstream Retro

Ikea doet ook een gooi naar retromania met de ÅRGÅNG collectie waarvoor ze schijnbaar in het eigen archief zijn gedoken. Ik zeg schijnbaar, want dat soort vintage is eenvoudig te fantaseren, inclusief oude advertenties. In Zweden blijkbaar al sinds juli verkrijgbaar en daar vind je ook de hele collectie. Wat betekent het allemaal? Dat retromania definitief mainstream is geworden en dus zijn terminale fase ingaat? Of is het nog een extra retrolaag die verstikkend werkt? Of is het, dat kan ook nog, gewoon mooier design?

Cronenberg schrijft

Voor de zekerheid hier nog een keer de link naar het interview met David Cronenberg door Wired. Het hele interview is een podcast en die is absoluut de moeite waard. Cronenberg strooit weer met veel interessante observaties, ideeën en tips. Consumed klinkt veelbelovend, maar dat zou ik altijd zeggen over een roman waarin een echtpaar van Franse filosofen een hoofdrol speelt. Maar eerst even The Peripheral uitlezen (waar ik ongetwijfeld nog uitgebreid op terugkom.)

Over Interstellar

Gisteren naar Interstellar geweest. De film is goed genoeg voor een artikel over zijn plaats in sciencefiction en de vraag of het de interesse in de ruimtevaart weer kan doen herleven. 'Een stoffige wereld, een oude droom' vind je op MyJour. 

Over de film zelf: goed gemaakt maar uiteindelijk geen klassieker (hij is te lang en de hoofdpersoon maakt echt teveel mee. Als ruimtereizen iets zullen zijn is het wel saai.) Maar wel een ouderwetse bioscoopervaring waarbij je bij terugkeer op straat even moet adapteren.

En een handig overzicht dat online de ronde doet (heel onoverzichtelijk wordt het niet):

De Triomf van Bürgerenergie

Germany's whole power supply -- and the way it's managed -- looks very different than it did not so long ago. In contrast to the big, centralized power plants that could meet demand with roughly the same, regular supply day-in and day-out, the new German system is increasingly a dynamic, decentralized patchwork that includes more than two million small and medium-scale renewables producers -- businesses, villages and towns, co-ops, individuals, green investment funds, and farmers -- whose numbers grow by the month.

Mooi artikel in Foreign Policy over de Energiewende en hoe het centralistische denken te kijk zet. Want het model gaat voorbij energievoorziening, het zijn de contouren van een manier van samenleven. Kortom, Duitsland redt het wel tot de 22ste eeuw.

Hoe zijn we De Bom vergeten?

De laatste tijd verschijnt bijna elke dag wel een nieuw interview met William Gibson, die veel moeite doet om zijn nieuw boek The Peripheral te promoten (al is hij voor Nederlandse media vooralsnog onzichtbaar.) Bij Ted snijdt hij een interessant onderwerp aan, de collectieve vergeetachtigheid over de angst voor een kernoorlog in de jaren tachtig.

You invented the term “cyberspace” back when Ronald Reagan was president — before Neuromancer came out in 1984, even before Steve Jobs unveiled the Mac. Yet you typically spend a lot of time in interviews discounting your own predictive capacity. Why? 

Well for me, all of this is a way to get a handle on the present, the present having become extremely fantastic. And from the point of view of someone back when I wrote Neuromancer, the most fantastic thing about the present time is that we’re actually still here. In the early ’80s, people who knew what their situation was with the Cold War and nuclear armament didn’t necessarily expect that we’d make it this far. We’ve kind of lost that knowledge. Once the threat was gone, it was like we disremembered it as a species. It seldom comes up anymore, which is really odd.

When I wrote Neuromancer, any scenario that wasn’t nuclear Armageddon was inherently optimistic. It was an act of optimism in the early 80s to set us up in a future science fiction story in a world in which there hadn’t been nuclear war.