Uit het
Pitchfork-interview met Richard D. James (met wat herhalingen maar ook enkele nieuwe inzichten). Ik weet trouwens niet of ik die manier van tekst presenteren nou innovatief of irritant vind (helemaal omdat Ghostery meteen de tekst molt).
Pitchfork: In the '90s, your music existed in a kind of dialectical relationship with rave culture. Do you miss that?
RDJ: Yeah, I do, actually. For years, I could listen to jungle and nick things from them, but they didn't know I existed. It was a separate world. But that world doesn't exist any more. It's all merged into this global Internet world. It's a real shame. I really don't like that. But that's just globalization. It's got good sides as well. But scenes aren't allowed to develop on their own any more. Everyone knows about everything.
The holy grail for a music fan, I think, is to hear music from another planet, which has not been influenced by us whatsoever. Or, even better, from lots of different planets. And the closest we got to that was before the Internet, when people didn't know of each other's existence. Now, that doesn't really happen.
I used to love jungle. I still think it's the ultimate genre, because the people making it weren't musicians. The best artists are people who don't consider themselves artists, and the people who do are usually the most pretentious and annoying. [laughs] They've got their priorities wrong. They're just doing it to be artists rather than because they want to do it. And a lot of jungle people were actually car mechanics and painter-and-decorator types, like, pretty hardcore blokes. I wouldn't want to get into a fight with them. I know a few people who were like that, and I don't think that really exists any more. Maybe those sort of non-musician types do some dubstep stuff, or grime. But it didn't exist in jungle for long. There was only a couple of years where people didn't know what they were doing, and you got all these samples that are just totally not related in pitch. I really hunt down those records. They've got this ridiculous mishmash of things that totally don't go with each other at all. Obviously, after they've done it for a couple of years they learn how to make chords and stuff, and it's not so interesting now.
ik ben er mee akkoord dat hij een verdomd interessante kerel is (als hij de muziek waar hij over spreekt ooit uitbrengt, belooft het weer eens een whole new ball game te worden), maar ik heb mijn portie aphex nu wel even gehad. en zooooveel verschillend staat er ook niet in al die interviews.
BeantwoordenVerwijderenoverigens ben ik amper onder de indruk van die pitchfork-opzet. het lijkt vernieuwend, maar de uiteindelijke slotsom is meer klikken. ach, de tijd dat ik van technologie onder de indruk was, die is toch alweer 10 jaar voorbij moet ik zeggen. alles wat ze nog aan vernieuwends gaan brengen tijdens onze levenstijd, zal enkel een grotere aanslag op onze privacy en eigenheid betekenen. iedereen mag dat van mij spannend vinden, maar voor mij komt er een moment dat ik mijn ontwikkeling liever stopzet en reflecteer met wat ik tot dan heb verzameld.
let op: wat iemand als rdj doet en hoe hij erover nadenkt is best futuristisch en spannend, maar je weet dat als de debielen die uiteindelijk ermee gaan bereiken ermee aan de slag gaan, dat het steeds weer dezelfde kouwe kak gaat opleveren.
maar tot slot: het feit dat mijn commentaar zo lang is, bewijst dat hij met interessante dingen bezig is :-)
dat moet zijn: die uiteindelijk de massa ermee gaan bereiken :-)
BeantwoordenVerwijderenNee, dat is waar, maar dit vond ik zeer de moeite waard (wellicht omdat ik de laatste dagen weer veel jungle draai).
BeantwoordenVerwijderenja, die Pitchfork-opzet, ben ik het wel over eens. Maar ze proberen ten minste wat, ook al gaat dit het niet worden. :) De intro is overigens veeeeeeel te lang.
"maar voor mij komt er een moment dat ik mijn ontwikkeling liever stopzet en reflecteer met wat ik tot dan heb verzameld."
Dit is denk ik een vrij natuurlijke gang van zaken.
Eerlijk gezegd vind ik Philip Sherburne een verademing op Pitchfork. Met het interview is ook niets mis. Je merkt hier alleen wel het verschil in klasse met Koen Poolman, die al jaren en jaren AFX-fan is. Had Poolman nog een uurtje extra tijd gegeven en hij zou er nog meer uithalen dan Sherburne hier.
BeantwoordenVerwijderenHet interview is verder prima, je merkt alleen een beetje dat ze allemaal vrijwel tegelijkertijd zijn afgenomen. Dat interview van Poolman was het fijnste interview met een muzikant in jaren.
BeantwoordenVerwijderen