"George Clooney will run for office."

Tien sciencefictonschrijvers geven een korte voorspelling van de komende tien jaar. Veel kleinschalige ideeën eigenlijk, niemand brandt zijn vingers aan ruimteverkenningen. Deze van Robert Charles Wilson sprong er wat mij betreft uit, omdat het goed het huidige moment samenvat, waarin een soort fantasieloze interim-managers (type Hollande, Cameron, Rutte) op kansloze wijze leiding geven aan vervagende entiteiten:

We can start by asking what’s already beginning to feel old. And what feels old (to me) is our political and economic discourse. Here we stand, on the brink of a global climate catastrophe and embedded in an emerging oligarchy armed with a surveillance apparatus of unprecedented reach and power, discussing politics in terms Victorian philosophers would have recognized. There is a tinderbox of unmet expectations and frustrated idealism out there, and a genuinely captivating new political or economic idea -- good or bad -- could start a global conflagration.

Zal ik zelf dan maar een poging wagen? 2025? De rek is dan nog meer uit de nostalgie naar de 20ste eeuw. Ondanks het betreden van de diepe 21ste eeuw, zal veel van ons leven, en vooral in Nederland, er aan de oppervlakte hetzelfde uitzien. We hebben in ieder geval vreemder weer, het weerbericht voor Nederland het komende decennium: nog meer regen. Om de sociologische blik te accentueren: het politiek-media-entertainmentcomplex verpaupert verder waardoor meer mensen andere collectieven gaan vormen, vaak vanuit het lokale maar met inspiratie van over de hele wereld (goede ideeën zijn immers grenzeloos). Niet zozeer een verdere tweedeling als vergaande atomisering van de samenleving, een term die zijn betekenis in enkelvoud gaat verliezen. Steeds meer zullen we op maat gemaakte technologieën zien, met lichte vormen van A.I. die praktische oplossingen bieden. Opkomst van een zonnecultus in Duitsland, non-metafysisch, wel heel esthetisch en invloedrijk. Ik gok dat de generatie van mijn dochters zeer interessante en innovatieve kunst zal maken, die ik mij nu vanzelfsprekend niet kan voorstellen. Keith Richards haalt zijn 81ste verjaardag met gemak. Facebook is failliet.

Soundtrack: Boards of Canada - Tomorrow's Harvest

Een Zwarte President

Interessant interview met sciencefictionschrijver Samuel R. Delany, met daarin veel aandacht voor ras en identiteit. In het onderstaande citaat brengt hij de "zwarte president als sciencefiction voorspelling" ter sprake (die ik terloops in De Toekomst Hervonden aankaart.) Ik was helemaal vergeten dat dit idee in Camp Concentration zit (geweldig boek trouwens, 334 ook):

In 1967, when I first read Camp Concentration in its New Worlds serialization, after it had failed to find a US publisher, I can think of two things that were then inconceivable: The first is that 50 years later, we would have a black president. But by 2005, it was very thinkable. Morgan Freeman had played the current president of the United States in Deep Impact, with at least two other black actors representing the POTUS on various running series—so that, if anything, when Obama got in in ’08, today hindsight makes it look more inevitable than surprising.

And in the early ’70s [in “Angouleme,” from 334, published in 1972], Disch was the first science-fiction writer to conceive of gay marriage as lying in a foreseeable future. I wasn’t. I’d already worked through all my interest in marrying anyone and was pretty sure it was not an institution for me. I still am.

Verder is Obama meer een product van Harvard dan zwart. En zoals Thomas Pynchon laat opmerken in Gravity's Rainbow: "Harvard's there for other reasons. The "educating" part of it is just sort of a front."

Het interview sluit trouwens af met een prachtige anekdote. Dat boek moet ik dan ook herlezen, want die scène ben ik compleet vergeten.