Altijd zonnig

Het is lastig te geloven, wellicht is in het echt de illusie beter te ontwaren, maar dit raam met uitzicht op een blauwe hemel en olijk schijnende zon is een belichtingssysteem. Het Italiaanse CoeLux heeft het systeem bedacht dat zich wat mij betreft al een Solar Punk klassieker mag noemen. De lichtbronnen zijn in drie varianten verkrijgbaar waarmee je de verschillende hoeken van de zon kunt simuleren (tropisch, mediterraan en Noordelijk.) In eerste instantie zag ik vooral een afzetmarkt in meer noordelijk gelegen landen en gebieden als Nederland, Schotland of Northwest met hun eeuwige regengebieden. In sciencefiction-modus meteen gevolgd door het beeld van een wereld die altijd is omgeven door luchtvervuiling, waar massaal geïmplementeerde CoeLux lampen nog de enige herinnering zijn aan de blauwe lucht.Alhoewel dat scenario misschien toch op het laatst zal worden vermeden, gezien dit soort nieuws.

Jaren '70 licht

Interessant interview met cinematograaf Harris Savides, grotendeels over de kunst van het "jaren zeventig beeld" in film. Dit is een onderwerp waar ik daadwerkelijk ambivalent over ben. Jaren zeventig licht is een persoonlijke fascinatie, die langs herinnering, technologie, kindertijd gaat (de essentiële zaken zeg maar). Verrassend om te lezen dat Savides gewerkt heeft aan het hypnotiserende Somewhere (zie afbeelding) en The Yards (een niet bijster originele gangfilm met wonderbaarlijke belichting). Maar ergens loert het gevaar van de "we spelen alleen op jaren zestig apparatuur" retro-obssessie. Ik neem aan dat het uiteindelijk om de intentie gaat. Zoekt men een bepaalde naturalistische belichting? Is dat hoe men de realiteit "ziet" (ik ben er van overtuigd dat een bepaalde Amerikaanse realiteit, viezig, niet hyperreëel, vastzit in een soort jaren zeventig realiteit). Of wil men obsessief jaren zeventig auteurcinema nadoen? En moet men een film die in jaren zeventig speelt er in alles uit laten zien als de jaren zeventig? Is dat zelfs mogelijk? Ik kan me herinneren dat ik een scene uit het veelgeprezen Zodiac (ook met Savides) zag die mij op een of andere manier tegen de borst stuitte, namelijk een nachtelijke rit over de Golden Gate Bridge die overduidelijk met de computer was opgebouwd. Aan de andere kant: hoe moet je anders San Francisco in die tijd oproepen? Met een maquette? Is dat minder storend?