Posts tonen met het label Mixcloud. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Mixcloud. Alle posts tonen
zondag 29 maart 2015
The Future Regained (The Final Cut - techno mix)
Als bonus een kleine mix om - de hopelijk Final Cut - van De Toekomst Hervonden op muzikaal niveau te vieren. Traktor/Numark Stealth Control/geen edits.
vrijdag 13 februari 2015
Acid house mix
Ik ben de laatste dagen bezig met het verkennen van mijn Numark Stealth Control waarmee ik Traktor fijn kan aansturen. Een heerlijke manier om met muziek om te gaan. Dat resulteerde in de volgende mix die is opgedragen aan een vriend die steevast klaagt dat ik net een track toevoeg -vocale acrobatiek, avant-garde gepiep- die hem op de zenuwen werkt (klopt). Deze mix bestaat dus voor een keer alleen maar uit krakers. Is uiteindelijk de stijl die ik het liefst hoor als ik zelf naar een feest ga: veel acid house, beetje vreemde bas-tracks, geen broe-haa vocalen, niet te langzaam, niet te snel.
donderdag 19 december 2013
2013: De Jaarlijst (incl. mix)
Vooruit, braaf tot bijna de laatste week gewacht, zodat ik kan stellen: dit waren echt mijn tien favoriete albums van 2013. Duiding? Groene sprieten die uit het permafrost verschijnen? Of wel, de toekomst hervonden? Ik ben er nog niet helemaal uit. Een kanttekening die je kunt plaatsen is dat het hoofdzakelijk veteranen waren die de kar trokken. De vormen zijn bekend en kunnen nog lange tijd worden uitgewerkt met als resultaat uitstekende muziek, zoals:
Holden – The Inheritors
Puur muzikaal de avontuurlijkste plaat van 2013. Dat wat we heel erg nodig hadden. Onvoorspelbaarheid en mystiek in techno, het kan nog. The Inheritors zou veel muzikanten die in en rond de dansmuziek opereren aan het denken moeten zetten en daarmee een breuk forceren. Maar ik vermoed dat het een uniek artefact zal blijven. Dat heeft ook zijn kracht.
Daft Punk – Random Access Memories
De laatste Grote Plaat ooit? Hoogstwaarschijnlijk. De moeite, het budget, hét liedje en het zelfbewustzijn (naast historisch bewustzijn) die nodig waren om het voor elkaar te krijgen maken het welhaast niet te herhalen. “The dream was so big.” Maar dat je het dan toch voor elkaar krijgt, door over alle interwebz ironie/ongein/onkunde heen te walsen en voor een korte periode het collectieve popmoment weet te vangen, weinigen lijken door te hebben wat Daft Punk echt voor elkaar heeft gekregen. Steeds vaker als ik aan Daft Punk denk zie ik ze als twee farao’s, oppermachtige heersers van een dodencultus.
The Knife – Shake The Habitual
Een Metal Box voor de 21ste eeuw, daar sta ik nog steeds achter. Een kille muziek gedreven door theorie en politiek. Radicaal feminisme ben ik ambivalent over, het heeft de neiging humorloos te zijn (en interviews met The Knife beginnen de laatste tijd wel heel streng ideologisch te worden). Aan de andere kant heb ik respect voor de andere manier van denken, het idee dat het neoliberale project (gekoppeld aan de visie dat de blanke manaap de maat der dingen is) geen logisch eindpunt is. Een album hier op baseren kan slecht uitpakken maar de provocatie is knap op diverse niveaus uitgewerkt. Bovendien, wees blij dat er nog popmuziek bestaat die weigert braaf de regels te volgen.
Boards of Canada – Tomorrow’s Harvest
Waarschijnlijk de plaat die het meest als 2013 klinkt. Pessimisme in het heden en ambivalente gevoelens over de nabije toekomst. Boards of Canada hoeft het niet uit te spellen. Politiek zonder retoriek, elektronische muziek met ongekende visuele kracht.
My Bloody Valentine – mbv
In januari verschenen dus bijna vergeten. Niet hier. De opvolger van Loveless is een echte LP, met twee kanten, een die verder gaat waar we in 1991 waren gebleven, een die voorzichtig uittekent hoe verder. Kant A is subliem, een onderdompeling in alles wat My Bloody Valentine zo uniek maakt. Kant B is…intrigerend, maar ergens ook liefdeloos, alsof het een aankondiging is van dingen die nog moeten komen.
Autechre – Exai
Die twee geniale gasten met hun tigste album, maak er een dubbelaar van. Ik kan er nog jaren mee leven voordat het al zijn geheimen zal prijsgeven. De tragiek van Autechre, altijd innovatief, altijd eigenzinnig en vrijwel iedereen doet er blasé over.
Moritz von Oswald & Nils Petter Molvaer - 1/1
Ik vermoed dat deze plaat wordt vergeten. Doe het niet want Moritz Von Oswald laat in deze samenwerking zien dat er zoiets is als echte jazztechno. Diep en open. Misschien de meest conventioneel mooie plaat van 2013.
Primal Scream – More Light
Hun beste sinds XTRMNTR (toch ook alweer 13 jaar geleden). Scherp en avontuurlijk, je hoort dat Gillespie en kornuiten dachten “we hebben niets meer te verliezen/bewijzen, dus we doen waar we zin in hebben.” Resulteert in een fijne plaat die op onvoorspelbare wijze alle kanten opspringt.
Daniel Avery – Drone Logic
Beste pure dansalbum. Daniel Avery timmert al een tijd aan de dansvloer als een avontuurlijke DJ die precies de balans tussen experiment en dansbaarheid weet te vinden. Drone Logic weet die balans mooi uit te werken.
De Jeugd van Tegenwoordig – Ja, Natúúrlijk!
Niet zo goed als De Machine, wat waarschijnlijk hun meesterwerk zal blijven. Maar niet getreurd, dit blijft op en top Jeugd. De tekstvondsten zijn weer vaak pure poëzie en muzikaal blijft de Neger Des Heils ook niet stilzitten (ik ben er van overtuigd dat hij naar Stefan Goldmann heeft geluisterd met ‘De Formule’ als resultaat). Betere muziek wordt in Nederland niet gemaakt (daarbuiten meestal ook niet trouwens).
Een mooi excuus voor een mix!
Holden – The Inheritors
Puur muzikaal de avontuurlijkste plaat van 2013. Dat wat we heel erg nodig hadden. Onvoorspelbaarheid en mystiek in techno, het kan nog. The Inheritors zou veel muzikanten die in en rond de dansmuziek opereren aan het denken moeten zetten en daarmee een breuk forceren. Maar ik vermoed dat het een uniek artefact zal blijven. Dat heeft ook zijn kracht.
Daft Punk – Random Access Memories
De laatste Grote Plaat ooit? Hoogstwaarschijnlijk. De moeite, het budget, hét liedje en het zelfbewustzijn (naast historisch bewustzijn) die nodig waren om het voor elkaar te krijgen maken het welhaast niet te herhalen. “The dream was so big.” Maar dat je het dan toch voor elkaar krijgt, door over alle interwebz ironie/ongein/onkunde heen te walsen en voor een korte periode het collectieve popmoment weet te vangen, weinigen lijken door te hebben wat Daft Punk echt voor elkaar heeft gekregen. Steeds vaker als ik aan Daft Punk denk zie ik ze als twee farao’s, oppermachtige heersers van een dodencultus.
The Knife – Shake The Habitual
Een Metal Box voor de 21ste eeuw, daar sta ik nog steeds achter. Een kille muziek gedreven door theorie en politiek. Radicaal feminisme ben ik ambivalent over, het heeft de neiging humorloos te zijn (en interviews met The Knife beginnen de laatste tijd wel heel streng ideologisch te worden). Aan de andere kant heb ik respect voor de andere manier van denken, het idee dat het neoliberale project (gekoppeld aan de visie dat de blanke manaap de maat der dingen is) geen logisch eindpunt is. Een album hier op baseren kan slecht uitpakken maar de provocatie is knap op diverse niveaus uitgewerkt. Bovendien, wees blij dat er nog popmuziek bestaat die weigert braaf de regels te volgen.
Boards of Canada – Tomorrow’s Harvest
Waarschijnlijk de plaat die het meest als 2013 klinkt. Pessimisme in het heden en ambivalente gevoelens over de nabije toekomst. Boards of Canada hoeft het niet uit te spellen. Politiek zonder retoriek, elektronische muziek met ongekende visuele kracht.
My Bloody Valentine – mbv
In januari verschenen dus bijna vergeten. Niet hier. De opvolger van Loveless is een echte LP, met twee kanten, een die verder gaat waar we in 1991 waren gebleven, een die voorzichtig uittekent hoe verder. Kant A is subliem, een onderdompeling in alles wat My Bloody Valentine zo uniek maakt. Kant B is…intrigerend, maar ergens ook liefdeloos, alsof het een aankondiging is van dingen die nog moeten komen.
Autechre – Exai
Die twee geniale gasten met hun tigste album, maak er een dubbelaar van. Ik kan er nog jaren mee leven voordat het al zijn geheimen zal prijsgeven. De tragiek van Autechre, altijd innovatief, altijd eigenzinnig en vrijwel iedereen doet er blasé over.
Moritz von Oswald & Nils Petter Molvaer - 1/1
Ik vermoed dat deze plaat wordt vergeten. Doe het niet want Moritz Von Oswald laat in deze samenwerking zien dat er zoiets is als echte jazztechno. Diep en open. Misschien de meest conventioneel mooie plaat van 2013.
Primal Scream – More Light
Hun beste sinds XTRMNTR (toch ook alweer 13 jaar geleden). Scherp en avontuurlijk, je hoort dat Gillespie en kornuiten dachten “we hebben niets meer te verliezen/bewijzen, dus we doen waar we zin in hebben.” Resulteert in een fijne plaat die op onvoorspelbare wijze alle kanten opspringt.
Daniel Avery – Drone Logic
Beste pure dansalbum. Daniel Avery timmert al een tijd aan de dansvloer als een avontuurlijke DJ die precies de balans tussen experiment en dansbaarheid weet te vinden. Drone Logic weet die balans mooi uit te werken.
De Jeugd van Tegenwoordig – Ja, Natúúrlijk!
Niet zo goed als De Machine, wat waarschijnlijk hun meesterwerk zal blijven. Maar niet getreurd, dit blijft op en top Jeugd. De tekstvondsten zijn weer vaak pure poëzie en muzikaal blijft de Neger Des Heils ook niet stilzitten (ik ben er van overtuigd dat hij naar Stefan Goldmann heeft geluisterd met ‘De Formule’ als resultaat). Betere muziek wordt in Nederland niet gemaakt (daarbuiten meestal ook niet trouwens).
Een mooi excuus voor een mix!
zondag 1 december 2013
zondag 10 november 2013
Rimini 1985 Mix
Ah, Italo. Die vreemde, regionale uitwerking van de ontdekkingen van Kraftwerk en Moroder. Zowel in chronologie als stijl een missing link van disco en house, maar ook met een heel eigen maximalistisch karakter. Een van de dingen die mij opvielen bij het maken van de mix is hoe DJ-vriendelijk house is, functioneel opgebouwd met kale intro's en outro's. Een Italo-track is wat dat betreft lastiger te mixen maar heeft meer "openingen" in de loop van het nummer, onverwachte breuken, of onverwachte percussie-trajecten, zoals het einde van 'Love Theme From Flexxy Ball' die zonde zijn om niet compleet te laten horen. Eigenlijk ken ik in house alleen Tiefschwarz die in hun Misch Masch periode eenzelfde nerveuze onvoorspelbaarheid gebruikten.
De term missing link doet de muziek echter te kort, omdat het gewoon de popmuziek van die tijd was, moderne dansbare pop die hitlijsten haalde. Er is op een gegeven moment een soort geschiedsvervalsing in gang gezet tijdens Italo-revivals waarbij de versies met vocalen werden minder aandacht kregen dat de traditionele instrumentale b-kanten. Jammer, want dat mis je zulke poptastische momenten als het verslavende refrein van Capricorns 'I Need Love'. Bovendien gebeuren de mooiste dingen vaak op het moment dat pop en technologie botsen. De monumentale scratch-mix van 'Happy Station' is pure avant-pop, vele malen radicaler dan pak hem beet Cabaret Voltaire. Vreemd genoeg ook zonder echte navolging, een unieke constructie (zie ook 'I Feel Love', 'Cloudbusting' en 'O Superman'.)
zondag 27 oktober 2013
Ambient 002 mix
zondag 20 oktober 2013
Paris 1984 mix
zondag 13 oktober 2013
Ambient001 mix
Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn laatste mix heb gemaakt, maar wanneer je zoveel over muziek schrijft en praat moet het ook eens klinken. Ik heb wel zeer onregelmatig ambientsets gedraaid (en zou dat veel meer moeten doen) wat me altijd bevalt omdat je meer een sfeer neerzet waarbij men niet constant bij de les hoeft te zijn. En je bent altijd de grote held van de dopers. Dit is de eerste keer dat ik een mix met Traktor heb opgenomen, live zonder edits. Ongeveer 50 minuten.
De Toekomst Hervonden: Ambient001 by De_Toekomst_Hervonden on Mixcloud
Abonneren op:
Posts (Atom)