Dansmuziek en nostalgie

The biggest danger with this current all-pervading sense of a nostalgic wallowing, and the attendant obsession with revivalism is this: we might miss our moment. Though I appreciate that this sounds like a huge buzz kill, and I'm not suggesting that we suddenly disengage from the history of dance music, but we can't just get comfortable with the assumption that things have already been as good as they're going to get.

Eindelijk de tijd gehad om 'Does Dance Music Have a Nostalgia Problem' van Angus Harrison te lezen. Weer een prettige blik van de jongere generatie op de huidige staat van dansmuziek. Stipt zowaar zaken als overcodering en de rol van muziektechnologie aan. Bijna maakt hij de volgende radicale stap, al lijkt hij niet te willen doorzetten, namelijk een diepere kritiek van de structuren van dansmuziek. Wordt het niet tijd om serieus aan de conventies van dansmuziek te twijfelen? Waarom altijd de discotheek (uitgevonden in de jaren zestig)? Het festival (zelfde periode)? Is die sociale context niet compleet verzadigd, laat staan gecommercialiseerd tot een geestdodende consumptiemachine? En dan is er nog de artistieke praktijk: waarom altijd de mix? Is de DJ-praktijk niet volkomen geritualiseerd met allerlei regeltjes die onze verwachtingen kaderen? De "correcte" manier van mixen, de "correcte" platen, de "correcte" apparatuur. Zolang die twee structuren niet veranderen zal dansmuziek blijven stagneren en uiteindelijk een nieuw soort jazz of rock worden. Wat op zich niet erg is, ik was er al jaren geleden van overtuigd dat ik ooit Landcruising in het Concertgebouw zal gaan beluisteren (was die Mills/Garnier set uit 2004 trouwens compleet vergeten, die was inderdaad al heel erg gericht op terugblikken.) En uiteindelijk heb je niets te eisen, kan vernieuwing op onvoorspelbare wijze lang op zich laten wachten. Probeer je eens voor te stellen dat retromania nog een aantal generaties doorgaat...wie houdt daar rekening mee?

De Jas en Rave

Aangezien het overlappingen kent met bepaalde thema's van De Toekomst Hervonden hier ook maar even aankondigen: mijn eerste artikel/essay is gepubliceerd in het Berlijnse stijltijdschrift Man Got Style. Ik heb de vrije hand gekregen om over stijl te schrijven en dit onderwerp -de jas in dansmuziek- leek me wel een goede introductie. Vreemd genoeg (en gelukkig voor mij) een relatie waar ik nooit eerder over heb gelezen. Maar dat is natuurlijk het basisidee, om stukken te schrijven die niemand anders schrijft.

(Helmut Lang 1999 overigens, die jas hierboven)