Hippie modernisme

Helaas ben ik voorlopig niet in de buurt van Minneapolis, want de tentoonstelling Hippie Modernism: The Struggle for Utopia in het Walker Art Center klinkt precies als mijn ding. Fast Company heeft een interessant interview met de curator Andrew Blauvelt waarin een aantal De Toekomst Hervonden riffs terugkeren.

What I argue is that there are functional through-lines. Almost every significant and different thing that I can think of today is somehow tied back to this period. The conservative values of the 1970s and 1980s rewrote the 1960s as a kind of failure, but it depends on when you want to decide failure happens. If you examine this historic moment today, it seems like less of a failure. A lot of the concepts and ideas have in fact changed the way we think about things.

Wordt ook een mooi proto-Solar Punk project aangehaald. Maar ergens geeft het voorbeeld dat hij aanhaalt - Info Gonks van Archigram als voorloper van Google Glass - heel precies het verschil tussen beide tijdperken aan.

Zielloze Mod

 "Sometimes we look more like the bloodless archivists of a real gone time."

Zo eindigt Ian Penmans recensie van Mod: A Very British Style in London Review of Books. Hoogwaardige kritiek, stilistisch maar ook op het gebied van ideeën, in eerste instantie een verplichte tekst voor anglofielen, maar met een aantal melancholische zijpaden richting het lot van modernisme en retromania.

Voor altijd modern?

Sinds deze korte film vraag ik me af waarom de muziek van Spacemen 3 zo modern is, onaangetast door de tijd. De twee gebruikte fragmenten zijn van Playing With Fire uit 1989 maar dat jaartal zegt niets. Was dat omdat de groep destijds al buiten de tijd stond, in de zin van retro, met hun Stooges, Sun Ra,Suicide invloeden? In de bovenstaande video (wat een ouderwets woord begint dat trouwens te worden) krijgt de muziek dankzij de Ballardiaanse viaducten en strakke pakken van Dior natuurlijk een extra modernistische kracht. Maar dan nog vermoed ik dat er meer aan de hand is in de muziek zelf (herhaling? Gebruik van ruimte?) dat zeer gunstig uitpakt.

De term kapitalistisch realisme kent in bepaalde kringen een zekere populariteit. Die term wordt gebruikt als een uitwerking van de consequenties van het Thatcheriaanse "er is geen alternatief" maar ik lees hem opeens op een andere manier: het onpsychedelische moment waar we ons nu in bevinden, een drooglegging van de geest, waar alleen nog ego heerst. Wellicht dat Spacemen 3 daarom zo fris klinkt.

Ambitie circa 1959

Kijk, dat is een titel.