Een gezonde instelling

The future doesn’t exist. We make it up because we don’t know what will happen tomorrow. But it’s unimportant whether predictions come true. Rather, it’s the idea that matters. People often confuse the idea of futurism with technology. Accordingly, the problem with music today is that it’s arrived at a point of saturation in terms of “new” sounds. We can’t discover more sounds, and this was already true in the late nineties. While many musicians still continue to hit a wall in search of the “new”, others have gone back to search for more information, more coding, and more concepts to learn more about music. These people are the winners. We have to enrich the ideas upon which our music is based and that can only happen with careful examination of history. Today’s devices are different and how we use them are different, but the results are not markedly different.

Uit de tekst die hoort bij de release Commodified van NRSB-11 (serieuze electro). Een gezonde instelling voor muzikanten. En niemand doet dit beter op het moment dan James Holden. Gisteren hoorde ik in Trouw de man voor het eerst in zes jaar weer eens draaien en ik was onder de indruk hoe anders het was, hoe hij zich als individuele artiest heeft ontwikkeld/verdiept. De geluiden zijn bekend, maar vrijwel niets is herkenbaar. Het resultaat een uniek soort techno-sjamanisme dat vreemd genoeg nooit het duistere pad kiest. Een open, positieve kijk op dansmuziek, tegen zonaanbidding aan.

The Inheritors: een nieuwe standaard

Een wonderbaarlijke plaat. Niet echt een verrassing, want op bijna ouderwetse wijze wist je van te voren dat er iets belangwekkends aan zat te komen. Geen hype maar waarheid. Ik heb ook geen zin om met superlatieven te gaan smijten want die zijn inmiddels gedevalueerd. Waar het op neerkomt is dat ik nog nooit eerder zoiets heb gehoord. Met uitzondering wellicht in de late uurtjes in een chillout ruimte ergens in de eerste helft van de jaren ’90. Maar dan nog, dat zijn vage herinneringen, veel waarschijnlijker een verbeelde muziek uit die zone van vermoeidheid, chemie en doffe beats.

 

Wat James Holden heeft gedaan is met beperkte middelen maximaal resultaat behalen, simpelweg door onvoorspelbaarheid en ambitie hun gang te laten gaan. De eerste paar tracks vormen een overdaad aan geluid die ik niet meer heb gehoord sinds de hoogtijdagen van Butthole Surfers, Boredoms, Pharoah Sanders, Starsailor, de Miles Davis van Get Up With It. Het gevoel dat de realiteit over je heen golft. 

The Inheritors vormt een breuk met de functionele techno van Detroit en met Berlijn. Het is een even organische als excentrieke Britse techno in de traditie van μ-Ziq, Aphex Twin, Autechre, The Orb en KLF die niet is na te doen. Je voelt aan dat het een muziek is die het resultaat is van een alternatieve levenswijze. Niet van muziek als carrière (Holden kon na zijn doorbraak met 'Horizons' op automatische piloot de grootste trance DJ worden maar had daar geen zin in) of muziek als een verbind-de-punten- zoekplaatje. Invloeden zijn hier sporen, een geduldig opzuigen van de avontuurlijke marges van de muziekgeschiedenis, net zo lang totdat het hernieuwd uit je eigen vingers vloeit.

Een nieuwe standaard. Waarom nu nog boem-boem maken?

Over The Inheritors

The LP was meant to be like an alternate universe where the sprawling inventive madness of the '60s and '70s hadn't been out-evolved by punchier, more functional and direct music—a sort of utopia for the non-competitive idea. 

James Holden over zijn nieuwe album The Inheritors (releasedatum: 24 juni). Altijd een muzikant/DJ die niet bang is. Een begeleidende (en hele spannende) Resident Advisor podcast is hier te vinden.