Mastodon designing futures where nothing will occur

vrijdag 24 juni 2016

De Toekomst van Europa III: Nieuwe Kansen?


“There is no future/In England’s dreaming.”

Omdat veel sympathieke Britten heel erg voor ‘remain’ waren dacht ik de laatste tijd enigszins gelaten dat dit uiteindelijk wel een prima optie was. Maar nu naar het schijnt voor een Brexit is gestemd, ben ik eigenlijk vanuit eigen perspectief wel opgelucht. En ik denk dat menig politicus die de E.U. een warm hart toedraagt, samen met mensen die een ander Europa willen, dit stiekem ook zijn. Er zijn ongetwijfeld een groot aantal haken en ogen aan het hele uittredingstraject: het duurt lang en het Britse parlement moet er over stemmen, maar wanneer het daadwerkelijk wordt doorgezet tekent zich steeds duidelijker af dat de machtspositie van Engeland—later Verenigd Koninkrijk— in Europa, vanaf 1588 in gang gezet, definitief ten einde loopt. Het Verenigd Koninkrijk zal uit elkaar vallen omdat Schotland zich zal afscheiden, wellicht gevolgd door Ulster. Maar belangrijker voor het vasteland van Europa is dat een ongewillig lid van de E.U. vrijwillig zijn macht afstaat. Je las er opvallend weinig over in de aanloop naar het referendum. Hoe het Verenigd Koninkrijk, zeker sinds de opkomst van Thatcher, altijd zat te trollen in de E.U. nooit echt mee wilde doen, veranderingen tegenhield, de meest fundamentalistische neoliberale koers is blijven doordrukken en zich in wezen als een vazalstaat van de Verenigde Staten gedraagt (militair, economisch en op het gebied van surveillance.)

Vanuit het perspectief van hoopvolle Europeanen die wel van open grenzen, economische samenwerking, vrede en welvaart voor zoveel mogelijk mensen houden kan deze “crisis” niet anders dan als een grote kans worden gezien. In die zin is dit een interessant moment om te kijken hoe vooruitziend bepaalde politici zijn en dat zal vrijwel alleen Merkel zijn (geflankeerd door Van der Bellen en misschien Renzi) die eerder de pathetische chantage van Cameron liefdevol liet stranden. Maar veel zal afhangen van Europese burgers zelf die lokaal een einde moeten maken aan neoliberaal beleid. Een gunstige uitslag van de Spaanse verkiezingen zou al een krachtig tegensignaal afgeven. En het Grote Verhaal van de E.U. moet snel veranderen en beter gebracht worden, op zichzelf al een lastige klus met nieuwsmedia die dol zijn op conflicten en problemen. Maar alweer, als je er als individu niets voor wilt doen verdien je uiteindelijk de populist van dienst.

Met pro-Europese Britten (veel jongeren) heb ik te doen, maar aan de andere kant, een prutser als Cameron twee keer tot premier verkiezen? Het kiesstelsel maar niet kunnen hervormen? Dat is vragen om problemen. Hoe moeilijk het ook is om een geloofwaardig alternatief te bieden wanneer media buitenproportioneel gevestigde belangen van dienst zijn. Ik zou zeggen maak gebruik van de overgangsperiode en verhuis naar het Europese vastenland (of Schotland.) Veel is gezegd over de vulgaire angst voor vreemdelingen die is gemobiliseerd in aanloop naar het referendum en dat is een factor, maar de onderliggende wensdroom van een Brexit is natuurlijk een die ontspuit aan retromania. Een intense nostalgie van met name oudere generaties naar een Engeland dat gelukkig niet meer bestaat. De koloniën zijn allang onafhankelijk, de Wereldoorlogen waren niet romantisch, het Engelse voetbalelftal zal nooit meer een groot toernooi winnen, de staalindustrie bestaat niet meer en zonder reggae zou de Britse muziek na 1977 totaal niets voorstellen. De toekomst is open maar zoals ik het zie zullen in Engeland niet eens zo latente tendensen manifest worden: een typische “please, sir” politiestaat, waar Londen nog meer dan nu alles naar zich toetrekt en zich ongegeneerd ontpopt als offshore-hoofdstad van de wereld. Met extra veel regen. Interessant om vanaf een afstand te bezien, maar ik zou er voor geen geld willen wonen.

5 opmerkingen:

  1. Ik begrijp je redenering. Ben het er zelfs mee eens. Was lange tijd ook voorstander van uittreden van Nederland. Totdat Wilders dat ook ging roepen. Vanaf dat moment was ik pro-EU. Zelfde in geval UK. De 'uittreders' willen niets hervormen, maar wegdromen in een verleden dat allang niet meer bestaat - zoals jij zelf hierboven beschrijft. Punk had destijds nog de mentaliteit: Eerst alles slopen, dan opnieuw opbouwen (Althans het deel van de punkbeweging waar ik mij bij betrokken voelde - de kraak/anti-atoom/vredes/feministische beweging). Daar is bij de huidige 'leavers' geen sprake van. Niet in UK en niet in NL. Hier willen ze zo snel mogelijk Zwarte Piet terug. Daar wil ik niet bij horen. Nooit. Dan liever Europeaan' en die trage amorfe massa milimetertje voor milimetertje naar links duwen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helemaal eens met dat laatste. De gedachte aan een Nederlands EU-referendum op niveau Zwarte Piet is trouwens wel erg vermoeiend. Met zo'n Rutte die dan met tegenzin het pro-EU-kamp moet gaan vertegenwoordigen. Hopelijk is men na dat fijne Oekraïne referendum een beetje keuze-moe.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb nog eens gejuicht om politiek nieuws. Lang geleden was dat. Ik ben zeer, zeer blij dat die saboteurs zich er zelf hebben uitgeflikkerd. Brittannia waves the rules. Dat ze het nu maar zelf uitzoeken.

    Dat dit nu zou gaan betekenen dat het op het continent gaat veranderen, daar heb ik dan weer een hard hoofd in.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha! Ik dacht dat ik enige was. :) Maar nu ik een aantal reacties vanuit de E.U. lees. De toon is opeens van: "Jammer, maar wilt u nu zo snel mogelijk het gebouw verlaten." Ze hoeven ook niet op een speciale behandeling te rekenen. En het mooiste: als ze dezelfde status als Zwitserland en Noorwegen willen, moeten ze betalen. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De grootste oneerlijkheid van heel de persmeute, misschien nog meer een blindheid voor geschiedenis, is uiteindelijk nog geweest dat ze er zelfs nog niet waren opgekomen dat de Britten sinds de zestiende eeuw enkel hun smoel in Europa hebben laten zien als het eigen belang gevaar liep.

    De mooiste ironie van de hele Britse geschiedenis moet overigens nog komen. Want het is niet China, maar India, hun vroegere kolonie, dat de komende decennia deze wereld gaat aanvoeren. Mark my words!

    BeantwoordenVerwijderen