Steden en creativiteit

The "creative class" is a frozen archetype - one that does not boost the economy of global cities, as urban studies theorist Richard Florida argues, but is a product of their takeover by elites. The creative class plays by the rules of the rich, because those are the only rules left. Adaptation is a form of survival. But adaptation is a form of abandonment as well.

Goed artikel over de verstoorde relatie tussen steden en creativiteit met veel interessante links en een logische, enigszins positieve, conclusie (ik denk hier meteen aan een bepaald festival in Tilburg.) Het is een belangrijk thema dat parallel loopt aan retromania (waar ik eerder al naar hintte). Maar de terugkeer van het stadscentrum, wie had dat kunnen voorspellen in 1975?

2013: De Jaarlijst (incl. mix)

Vooruit, braaf tot bijna de laatste week gewacht, zodat ik kan stellen: dit waren echt mijn tien favoriete albums van 2013. Duiding? Groene sprieten die uit het permafrost verschijnen? Of wel, de toekomst hervonden? Ik ben er nog niet helemaal uit. Een kanttekening die je kunt plaatsen is dat het hoofdzakelijk veteranen waren die de kar trokken. De vormen zijn bekend en kunnen nog lange tijd worden uitgewerkt met als resultaat uitstekende muziek, zoals:

Holden – The Inheritors
Puur muzikaal de avontuurlijkste plaat van 2013. Dat wat we heel erg nodig hadden. Onvoorspelbaarheid en mystiek in techno, het kan nog. The Inheritors zou veel muzikanten die in en rond de dansmuziek opereren aan het denken moeten zetten en daarmee een breuk forceren. Maar ik vermoed dat het een uniek artefact zal blijven. Dat heeft ook zijn kracht.

Daft Punk – Random Access Memories
De laatste Grote Plaat ooit? Hoogstwaarschijnlijk. De moeite, het budget, hét liedje en het zelfbewustzijn (naast historisch bewustzijn) die nodig waren om het voor elkaar te krijgen maken het welhaast niet te herhalen. “The dream was so big.” Maar dat je het dan toch voor elkaar krijgt, door over alle interwebz ironie/ongein/onkunde heen te walsen en voor een korte periode het collectieve popmoment weet te vangen, weinigen lijken door te hebben wat Daft Punk echt voor elkaar heeft gekregen. Steeds vaker als ik aan Daft Punk denk zie ik ze als twee farao’s, oppermachtige heersers van een dodencultus.

The Knife – Shake The Habitual
Een Metal Box voor de 21ste eeuw, daar sta ik nog steeds achter. Een kille muziek gedreven door theorie en politiek. Radicaal feminisme ben ik ambivalent over, het heeft de neiging humorloos te zijn (en interviews met The Knife beginnen de laatste tijd wel heel streng ideologisch te worden). Aan de andere kant heb ik respect voor de andere manier van denken, het idee dat het neoliberale project (gekoppeld aan de visie dat de blanke manaap de maat der dingen is) geen logisch eindpunt is. Een album hier op baseren kan slecht uitpakken maar de provocatie is knap op diverse niveaus uitgewerkt. Bovendien, wees blij dat er nog popmuziek bestaat die weigert braaf de regels te volgen.

Boards of Canada – Tomorrow’s Harvest
Waarschijnlijk de plaat die het meest als 2013 klinkt. Pessimisme in het heden en ambivalente gevoelens over de nabije toekomst. Boards of Canada hoeft het niet uit te spellen. Politiek zonder retoriek, elektronische muziek met ongekende visuele kracht.

My Bloody Valentine – mbv
In januari verschenen dus bijna vergeten. Niet hier. De opvolger van Loveless is een echte LP, met twee kanten, een die verder gaat waar we in 1991 waren gebleven, een die voorzichtig uittekent hoe verder. Kant A is subliem, een onderdompeling in alles wat My Bloody Valentine zo uniek maakt. Kant B is…intrigerend, maar ergens ook liefdeloos, alsof het een aankondiging is van dingen die nog moeten komen.

Autechre – Exai 
Die twee geniale gasten met hun tigste album, maak er een dubbelaar van. Ik kan er nog jaren mee leven voordat het al zijn geheimen zal prijsgeven. De tragiek van Autechre, altijd innovatief, altijd eigenzinnig en vrijwel iedereen doet er blasé over.

Moritz von Oswald & Nils Petter Molvaer - 1/1
Ik vermoed dat deze plaat wordt vergeten. Doe het niet want Moritz Von Oswald laat in deze samenwerking zien dat er zoiets is als echte jazztechno. Diep en open. Misschien de meest conventioneel mooie plaat van 2013.

Primal Scream – More Light
Hun beste sinds XTRMNTR (toch ook alweer 13 jaar geleden). Scherp en avontuurlijk, je hoort dat Gillespie en kornuiten dachten “we hebben niets meer te verliezen/bewijzen, dus we doen waar we zin in hebben.” Resulteert in een fijne plaat die op onvoorspelbare wijze alle kanten opspringt.

Daniel Avery – Drone Logic
Beste pure dansalbum. Daniel Avery timmert al een tijd aan de dansvloer als een avontuurlijke DJ die precies de balans tussen experiment en dansbaarheid weet te vinden. Drone Logic weet die balans mooi uit te werken.

De Jeugd van Tegenwoordig – Ja, Natúúrlijk!
Niet zo goed als De Machine, wat waarschijnlijk hun meesterwerk zal blijven. Maar niet getreurd, dit blijft op en top Jeugd. De tekstvondsten zijn weer vaak pure poëzie en muzikaal blijft de Neger Des Heils ook niet stilzitten (ik ben er van overtuigd dat hij naar Stefan Goldmann heeft geluisterd met ‘De Formule’ als resultaat). Betere muziek wordt in Nederland niet gemaakt (daarbuiten meestal ook niet trouwens).

Een mooi excuus voor een mix!

2013 - de mix by De_Toekomst_Hervonden on Mixcloud

Spatial computing

Van deze figuren. Interessante ontwikkelingen. Overigens volgen die Kickstarter filmpjes wel heel braaf hetzelfde stramien.

Games en een nieuwe economie

But what if you could choose to play any of these games without trying to gain wealth through conquest, violence or the mercantile capitalist strategy of buying cheap and selling dear? What if you could pursue a strategy to create things collaboratively, outside the market, and give the basic necessities of life away for free? Would you be able, singly or in groups, to screw the slash-and-grab economy so badly that you forced it into a transition state beyond destructive competition?
These are good questions, because a whole school of economists thinks what they describe is the basic problem facing us in the real world.

 Leuk artikel over de implicaties van het "op een andere manier spelen" van games en het verkennen van economische alternatieven. Doet me ook een tikkeltje minder schuldig voelen over mijn Minecraft obsessie van de laatste tijd. Overigens een spel dat het leukst is zonder de actie. Ik vraag me ook af hoeveel verschillende manieren er zijn om het te spelen, of er meer mensen zijn die het op een "laat me met rust"wijze spelen, de kluizenaar die zich alleen in de natuur terugtrekt (steeds lastiger in de echte wereld, daardoor misschien ook steeds meer een aantrekkelijk idee).

Ambient 003: Brain Damage

Ambient 003: Brain Damage by De_Toekomst_Hervonden on Mixcloud