Sinds deze korte film vraag ik me af waarom de muziek van Spacemen 3 zo modern is, onaangetast door de tijd. De twee gebruikte fragmenten zijn van Playing With Fire uit 1989 maar dat jaartal zegt niets. Was dat omdat de groep destijds al buiten de tijd stond, in de zin van retro, met hun Stooges, Sun Ra,Suicide invloeden? In de bovenstaande video (wat een ouderwets woord begint dat trouwens te worden) krijgt de muziek dankzij de Ballardiaanse viaducten en strakke pakken van Dior natuurlijk een extra modernistische kracht. Maar dan nog vermoed ik dat er meer aan de hand is in de muziek zelf (herhaling? Gebruik van ruimte?) dat zeer gunstig uitpakt.
De term kapitalistisch realisme kent in bepaalde kringen een zekere populariteit. Die term wordt gebruikt als een uitwerking van de consequenties van het Thatcheriaanse "er is geen alternatief" maar ik lees hem opeens op een andere manier: het onpsychedelische moment waar we ons nu in bevinden, een drooglegging van de geest, waar alleen nog ego heerst. Wellicht dat Spacemen 3 daarom zo fris klinkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten