WHAT made them pick up guitars for the first time, only a year ago?Simon Reynolds interview met A.R.Kane in Melody Maker 25 juli 1987
Rudi: “No one was making the kind of music we wanted to listen to.”
Alex: “We listen to a lot of jazz, stuff like Miles Davis’ Bitches Brew and In A Silent Way and early Weather Report. We don’t aspire to that, but we wanted to produce something with that kind of feeling--spontaneity, freshness, creativity…”
Rudi: “Something more abstract than the verse/chorus/verse/chorus formula. Our songs emerge out of total chaos, which we then strip back in order to bring out a melody. We want to use melodies to suck people into the chaos.”
Can you pinpoint the feeling in Bitches Brew and Weather Report that you like?
Rudi: “It’s too big, you can’t pinpoint it… which is what’s good about it, that it’s abstract. it gives you the chance to let your imagination loose, whereas with modern indie music all you hear is a conventional structure. You listen to your preconceptions, you don’t really experience the music.”
De laatste weken luister ik weer regelmatig naar A.R.Kane, de bijna vergeten droompop band die eind jaren '80 even dreigde populair te worden. Vooral 'Spanish Quay (3)' waarmee 69 afsluit blijft een onovertroffen stuk oceanische geluidspoëzie, totaal kalm, blauw en utopisch. Wat A.R.Kane speciaal maakte is dat ze net als tijdgenoten Cocteau Twins en Talk Talk de ambitie hadden om een eigen taal/wereld te scheppen, een negeren van de geschiedenis in plaats van een plek in een traditie opeisen. Dit is denk ik een van de niet-technologische manieren waarop je je als muzikant aan retromania kan ontworstelen*. Niet eenvoudig, maar dat is eigenlijk wat James Holden met The Inheritors zo speciaal maakt en waarom die plaat ook ergens buiten techno valt.
* Hier kom ik binnenkort nog op terug. Het is onderdeel van bepaalde gedachte die ik aan het ontwikkelen ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten