Nee, gelukkig niet een aankondiging van het vervolg op Alien vs Predator maar een subliem essay van Jason Z. Resnikoff waarin hij aan de hand van de twee films een portret schetst van zijn vader, de opkomst van de computer en dit nog even plaatst in een breder maatschappelijk kader. Met enkele melancholische "toekomst verloren"™ bespiegelingen:
It’s especially ironic because anyone who sees the film today will be taken aback by how unrealistic it is. The U.S. is not waging the Cold War in outer space. We have no moon colonies, and our supercomputers are not nearly as super as the murderous HAL. Pan Am does not offer commercial flights into high-Earth orbit, not least because Pan-Am is no more. Based on the rate of inflation, a video-payphone call to a space station should, in theory, cost far more than $1.70, but that wouldn’t apply when the payphone is a thing of the past. More important, everything in 2001 looks new. From heavy capital to form-fitting turtlenecks—thank goodness, not the mass fashion phenomenon the film anticipated—it all looks like it was made yesterday. But despite all of that, when you see the movie today you see how 1968 wasn’t just about social and political reform; people thought they were about to evolve, to become something wholly new, a revolution at the deepest level of a person’s essence.(Hij omschrijft ook wat er zo goed is aan Alien. Nee, niet het monster, wat ik altijd superduf heb gevonden.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten