Nog twee kritieken te gaan. Eerder deze week L'eau rouge van The Young Gods geanalyseerd, en nu hoef je de auteur nooit te vertrouwen over zijn eigen werk, maar ik was hier toch erg tevreden over, als was het vanwege het sciencefiction begin:
Stel dat door een rimpeling in de tijd een van de dadaïsten op een avond in Cabaret Voltaire een gitaar elektrisch versterkt. Het aanwezige publiek krijgt in 1916 een vreemde, ritmische muziek vol primitieve kreten over zich heen. Zürich is de geboorteplaats van rock ’n roll. Vandaar uit verspreidt het zich over de rest van de wereld.Een fijne tekst om te schrijven, even keer je terug naar die periode, eind jaren tachtig, van oneindige mogelijkheden. En ik kon niet rusten tot ik ergens (een Portugees interview) had gevonden welke sampler ze precies voor het album gebruikte (een Akai S900).
weinig mensen weten dat l'eau rouge een van de beste platen aller tijden is. vind ik wel fijn zo :-)
BeantwoordenVerwijderenhaha, daar heb je gelijk in. Op zich wel verrassend hoe de, zeg maar, kritische waarde van The Young Gods is gedaald door de jaren.
BeantwoordenVerwijderen