Toekomstdempers

Las zaterdag een kort stuk 'Radiokritiek' in De Volkskrant (auteur Jean-Pierre Geelen? Lastig te identificeren met deze indeling)

De presentatoren zijn –gedwongen door opgelegde bezuinigingen- ontslagen bij de VPRO. Boots herinnerde in zijn dankwoord aan de praktijk, waarin uiteindelijk niet meer hij, maar een centrale muziekredactie de keuze bepaalde van wat hij nog draaien mocht. In plaats van verscheidenheid te koesteren, wordt radio steeds eenvormiger. De moedeloos makende hits uit de jaren tachtig in de nieuwsuren van Radio 1 (Talkings Heads met ‘Road To Nowhere’ [correcte titel OMC]; ‘Uptown Girl’ van Billy Joel) zijn de illustratie van het uniforme doelgroepdenken.

Okay, Radio 1 kun je nog denken. Maar het gaat om de structuur, dat deprimerende mengsel van de slechtste aspecten van Oostblok-bureaucratie en efficiëntie-kapitalisme, centrale muziekredactie met doelgroepdenken. Niets nieuws natuurlijk. maar het blijft irritant. Het is ook een illusie dat radio nog ooit vooruitstrevende muziek gaat draaien ook al zou juist de taak van de publieke omroep moeten zijn om zich aan niches te wijden. Ware het niet dat het verschil tussen publieke en commerciële omroep in Nederland al lange tijd nihil is. Vanzelfsprekend is er genoeg kwalitatief hoogstaande internetradio voor elk soort muziek om meerdere levens mee te vullen maar het gaat om het principe. De gemedieerde deken van nostalgie die over alles wordt gedrapeerd en dus gewoon percepties vormt. Een blokkade van alles dat naar toekomst, verandering, verschil, onvoorspelbaarheid klinkt. Gevaarlijk.